domingo, maio 07, 2006

Franco Battiato - Centro di Gravita' Permanente

Non, Noello, isto non é un intento de facerche a pelota. Xa che estou a botar de menos, mais agardo oportunidades de seguir as nosas conversas interrumpidas...
En todo caso, teño que recoñecer que Battiato ten momentos sublimes, dos que esta canción é un exemplo. Eu tamén pescudo un centro de gravidade permanente, a poder ser por liñas de discurso ilustrado e esteticista -a lei moral por riba de mín que tan deliciosamente glosou o Kant do que parolamos. Non en van estou integrado nunha loita persoal para abandoar a piara dos porcos de Epicuro e voltar a reconstruir o meu orgullo con esas formas de autodominio e coidado de si das que tanto gustaban os estoicos e usurpou un cristianismo bastardo e unha corte de Emperadores -non da dinastía de Ming, senón de Constantino.
Sen máis preámbulos, escoitemos ao xenial Napiato:

Una vecchia bretone con un cappello e un ombrello
di carta di riso e canna di bambu`
capitani coraggiosi furbi contrabbandieri macedoni
gesuiti euclidei vestiti come dei bonzi per entrare a corte
degli imperatori della dinastia dei Ming.

Cerco un centro di gravita` permanente
che non mi faccia mai cambiare idea sulle cose sulla gente avrei bisogno di
Cerco un centro di gravita` permanente
che non mi faccia mai cambiare idea sulle cose sulla gente
Over and over again.

Per le strade di Pechino erano giorni di maggio
tra noi si scherzava a raccogliere ortiche
non sopporto i cori russi la musica finto rock
la new wave italiana il free jazz punk inglese
neanche la nera africana.

Cerco un centro di gravita` permanente
che non mi faccia mai cambiare idea sulle cose sulla gente
avrei bisogno di
Over and over again.

sábado, abril 08, 2006

sábado, março 11, 2006

Máscara de Traxedia



Esta que vos ensino aquí non escapou do Carnaval veneciano, trasna brincadeira na face dun cómico Arlecchino, tristeiro Pierrot ou tacaño Pantalone. Tampouco é un calco acartonado das máscaras gregas que sobreviviron na estatuaria e na pintura de cerámicas.
Non; ésta pertence e foi levada durante o Grande Ritual de Traxedia do noso breve século XX: o Gulag Soviético. Nun retrouso etimolóxico (latín non clásico mascus, masca - fantasma), a cuberta vai absorvendo aos seus portadores e trasformándoos nun Coro Tráxico de Sombras.
Con máscaras tapábanse o rostro os traballadores ao raso nun intento de gorecelos a temperaturas de 40 grados baixo cero. A da imaxe elaborouna o preso político Karlis Argalis nos anos cincuenta e na rexión do Amur.

sábado, março 04, 2006

Xogo para Arnaut Noel (e quen queira sumarse)

Como ben saberá o meu amigo e poeta, acosado polos monxes de Montaudon ("mas us fols mots c´om non enten"), o soneto é unha forma literaria de moi tardía introducción nas Illas Británicas. Hai que agardar ao século XVI e ás obras de Sir Thomas Wyatt e o Earl of Surrey, ou ao famoso volume de Philip Sidney 'Astrophel and Stella' (1591).
Certamente, Sir Thomas Wyatt tivo unha vida pintoresca (amante de Ana Bolena; embaixador ante o Papa e o rei de España-Emperador Alemán Carlos; varias veces preso na Torre de Londres, onde contemplou a execución da súa amada; e seu fillo á cabeza da famosa rebelión de Wyatt contra a raíña católica e o seu católico esposo, 'Philip of Spain'). Das súas viaxes por Italia parece que recolleu un hálito petrarquista, xa que traduciu moitas das súas rime ao inglés.
Velaiquí tedes unha mostra:

I find no peace, and all my war is done:
I fear, and hope; I burn, and freeze like ice;
I fly above the wind, yet can I not arise;
And nought I have, and all the world I seize on;
That locketh nor loseth holdeth me in prison,
And holdeth me not, yet can I 'scape nowise:
Nor letteth me live, nor die at my devise,
And yet of death it giveth me occasion.
Without eyen I see, and without tongue I 'plain;
I desire to perish, and yet I ask health;
I love another, and thus I hate myself;
I feed me in sorrow, and laugh in all my pain.
Likewise displeaseth me both death and life,
And my delight is causer of this strife.


Agora, a pregunta é (resólvase sen facer trampas e mirar no google, anque hai permiso para fuzar o que se queira no 'Cancioneiro'): ¿de cal das rime é este soneto unha transliteración?
A resposta, xunto con algúns comentario, deberá traer -a ser posíbel- o poema orixinal.

domingo, fevereiro 26, 2006

¡Panero en Perigo! - Double Trouble

En vista de que a miña vella Corte quedou reducida a foro de chismes comparatista, podemos falar hoxe de Panero e de Bud Spencer.
Para os despistados que arriben por aquí e non sexan da secta, 'Panero' é o nom de guerre do noso amigo Javier Rodríguez, así chamado pola súa afición ao poeta do Manicomio de Mondragón (sobre el fixera un traballo, e as visicitudes deste darían para outra entrada...). E un rapaz encantador, intelixente, paranoide, mala persoa... A verdade é que me entreteño -e me río- moito con el.
Estes días está por Irlanda -a moza bota alí o ano nun máster de estudos-, mais isto é algo que esquenzera cando hoxe prendo o móbil e leo a seguinte mensaxe del:

Acabo de comprar un par de periodicos explosionaro un par de bombas cincuenta heridos dice el independent, que fue la bulla mas grande en veinte años yo esestaba en la calle paralela las cosas y

A miña primeira reacción foi a de '¡estás bébeda, Sue-Ellen!'; Panero deulle demasiado esta noite á bebida. Pero despois acordeime dunha noticia que lera na wikipedia: uns disturbios en Dublín que tiveron lugar onte, co gallo dunha manifestación unionista e unha contra-manifestación republicana.


Só quedou entón o atado duns cantos cabos.
Alédome de que non lle pasara nada. Despois de todo, o seu deceso dificultaría sobremaneira que tivese un sitio e un compañeiro para continuar co visionado que levamos a cabo este curso: a cinematografía completa de Bud Spencer e Terence Hill. Xa temos disfrutado de moitas pérolas, pero fican moitas aínda por ver (entre elas a miña favorita, anque con Bud en solitario: 'Banana Joe').
Non perdo a esperanza de facer un sisudo traballo sobre o Carnavalesco Bakhtiniano, os filmes de Bud e Terence e a súa representación en escea de discursos populares (e populistas) sobre temas tan variados coma o colonialismo, a loita de clases, os conflictos coa mafia, etc...
Polo momento, déixovos coa canción repetida na súa obra mestra "Non c'è due senza quattro" (tamén coñecida como 'Double Trouble', 'Dos super Dos' ou 'Vier Fauste gegen Rio'). A música (recoméndovos buscala) é de Franco Micalizzi :

Who is who, it's me or is it you it's a confusion
someone's called us down in Brazil
They are rich but we are terrible nobody knows it
what's goin' on in Brazil
I just wanna play my saxophone in my own jazz band
when they took me down in Brazil
I just do my dream up in the sky free as a birdie
but now I landed in Brazil
Aaaahh we don't know 'bout you Rio de Janeiro
see the niñas dancing samba everywhere
Face to face with someone just like you it's double trouble
what's goin' on in Brazil
I just want a play my saxophone in my own jazz band
when they took me down in BrazilI just do my dream up in the sky free as a birdie
but now I landed in Brazil
Aaaahh we don't know 'bout you Rio de Janeiro
see the niñas dancing samba everywhere
Who there's nothing we can do in this situations
got us going on in Brazil
They are rich but we are terrible nobody knows it
what's goin' on in Brazil
Aaaahh we don't know 'bout you Rio de Janeiro
see the niñas dancing samba everywhere
Face to face with someone just like you it's double trouble
what's goin' on in Brazil
what's goin' on in Brazil
what's goin' on in Brazil

segunda-feira, fevereiro 20, 2006

Contra Maquieiro

O prometido é débeda: aquí tedes dous poemas de 'Contra Maquieiro', o último libro de poesía de Xose Luís Méndez Ferrín.

Os comentarios déixoos para máis adiante. A título provisional, só dicir que o libro pareceume continuísta con respecto a títulos como 'A fin dun canto', anque carece de poemas da talla, por exemplo, do 'Tito Lucrecio Caro' que se atopaba no anterior. Nembargantes, trátase dun libro de Ferrín, co que iso significa: aínda en momentos baixos, ningún outro autor galego lle fai sombra.

Xa me diredes...

XXII

Cando el Maquieiro di que manda todo
tu pola caidanca díscola apañas nos pampillos
vas e
dis Robespierre con orgullo displicente pronuncias
Stalin
foron eles capaz de asaltar o que nin foi
desobedeces feramente tu
brava.

XXV

Digo eu agora non desexar palabras solidarias
estes son os herois dos nosos rangos
eles só
revoltados contra o Norte e contra a Altura
irmaos de bronce e de pexego fresco
este é Spartaco este Roi Xordo este o Partido
do Proletariado e os mortos coma area ou firmamento
este é Foucellas
este é o acto difícil de homenaxe en tempo de desertores
ao leal que deixou a vida confiado nun mundo que non chega
que non chega
entrementres Maquieiro dirixe o tráfego de cereais e ratos cegos.

quinta-feira, fevereiro 16, 2006

Lista da Compra

Esta semana non tedes dereito a queixa no que se refire a número de entradas. Ben se vé que estou en época de exames e que non me apetece nada estudar...
Nestes días todos sentimos a inminente necesidade de desconectar, de facer unha outra cousa. Se a maioría bota de menos saír, a min éntranme unhas gañas tolas, irrefrenábeis de poñerme a ler libros indebidos. E non é só cuestión de gañas: o feito é que me poño a lelos.
A miña mala conciencia de historiador turroume cara cousas da miña vella carreira. En concreto, 'O queixo e os vermes', de Carlo Ginzburg (clásico estudo de microhistoria sobre un proceso inquisitorial feito a un muiñeiro friulano de ideas heterodoxas) e a 'Historia Augusta' (máis ben fábulas milesias cos emperadores de protagonistas...).
Funzando nas librerías, doume conta da de libros de historia que teño que mercar e ler. A literatura e a súa teoría ocupan demasiado do meu tempo, e hai que repartirse un pouco...
Provisionalmente, fago un listado de adquisicións para os próximos meses (teño un similar de literatura, pero nunca son quen de cumprilo...):



-'Os reis taumaturgos' (no Fondo de Cultura Económica) e 'A estraña derrota' (en Crítica), de Marc Bloch.
-'Historia da España Musulmá' (Cátedra), de Anwar G. Chejne.
-'Sobre la historia considerada como poesía' (Akal), de Jose Carlos Bermejo Barrera.
-"A civilización do Occidente Medieval' (Paidós) e 'O marabilloso e cotián no Occidente Medieval' (Gedisa), de Jacques Le Goff.
-"Os xacobinos negros" (Turner e Fondo de Cultura Económica), de C. L. R. James.
-"Homo Ludens" (Alianza), de Johan Huizinga
-"Imperio" (Paidós), de Michael Hardt e Toni Negri
-"Ehud's Dagger: Class Struggle in the English Revolution" (Verso), de James Holstun
e
-"Roman Tragedy" (Routledge), de A.J. Boyle